Metoda Własna - Mobility Motivational Therapy
Co to jest Motivational Mobilty Therapy ( Terapia Zmotywowanego Ruchu) i jak powstała...
Ewa Rusin i Maciej Rusin złozyli swoje prace magisterskie na AWF Kraków w 1978 roku..
Ewy praca dotyczyła koordynacji ruchowej dzieci krakowskich a Maćka ...ich wad postawy
Od tego czasu juz pracowali razem nad rozwojem jak najbardziej optymalnej terapii dla dzieci z bardziej poważnymi zaburzeniami psychomotorycznymi lub fizycznymi, jak i tych z minimalnymi dysfunkcjami narządu ruchu i motoryki ciała.
Zauwazyli oni już wtedy ( lata 1978-87) że wiele dzieci reprezentuje pewne powtarzające się wzorce zachowań, które prowadzą w konsekwencji do bardzo poważnych niedorozwojów psychomotorycznych lub do powstawania powazniejszych wad kręgosłupa ( skoliozy) lub kończyn dolnych ( kolana koślawe, szpotawe, płaskostopie)
Najbardziej powtarzającym sie elemnetem w wystepowaniu tych wad był po prostu... brak ruchu fizycznego.
Nie było to nic nowego. Wielu naukowców , specjalistów z dziedziny ruchu fizycznego pisało i mówiło że brak ruchu fizycznego w naszym społeczeństiwe, powoduje w konsekwencji powstawanie wielu schorzeń, niedomagań i chorób związanych z ruchem. Nie wielu jednak w tym czasi pisało i mówiło że brak ruchu ma niesamowity efekt na proces uczenia się – uczenia pod kątem intelektualnym, nie ruchowym. Nie wielu specjalistów w tych czasach kojarzyło ćwiczenie fizyczne z tak wielkim oddziaływaniem na wzorce pamięciowe, inteligencję, umiejętności czytania czy pisania u dzieci
Ta obserwacja E.M. Rusin była po części początkiem powstania Mobility Motivational Therapy w pózniejszych latach ich pracy.
Jako praktycy, mieli oni do czynienia z setkami dzieci polskich, australijksich, rdzennie aborygeńskich, i przez swoją pracę w Australii z wielokulturowym społeczeństwem tego kontynentu ( Włosi, Grecy, Azjaci, Niemcy, Jugosłowianie, Afrykanie itp.)
Zauważyli oni że środowisko w jakim dzieci żyją ( rodzina, status ekonomiczny, po części genetyka, kultura kraju i wychowanie) mają niesamowity wpływ na rozwój dziecka od niemowlęcia po lata dojrzewania i dalej...
Według nich jedną z najważniejszych cech rozwoju dziecka była MOTYWACJA jego rodziny, wpływ kultury, obyczajów i jego samego ( przez te pośrednie czynniki) do chęci fizycznego i intelektualnego rozwoju ( szczególnie dzieci azjatyckie)
Drugim czynnikiem była MOTYWACJA charakteru dziecka, które miało już jakieś rozwinięte wady, dolegliwości, zaburzenia rozwojowe do POKONANIA ich przez własny upór, odwagę, siłę charakteru, siłę woli.
Trzecim czynnikiem była MOTYWACJA osób, które z dzieckiem pracowały, opiekowały się nim, dbały o nie, po to, żeby dać mu to co jest tylko najlepsze i najbardziej pożyteczne z otaczającego je świata. Te osoby musiały poświęcić swój czas, swoją wolę, siebie, żeby stworzyć dla potrzebującego dziecka takie otoczenie, które będzie go motywowało do pracy nad sobą ale również dawało zabezpieczenie i pomoc w jego trudnym czasie.
Z Ewy i Maćka doświadczenia w pracy z dziećmi było to czasem bardzo ciężkie do osiągnięcia. Nie wszyscy opiekunowie, rodzice mieli chęć w ten, tak bardzo aktywny sposób współdziałać z terapeutą. Nie wszystkie dzieci były tak samo zmotywowane do ciężkich czasem ćwiczeń, które miały im pomóc. Kultura i obyczaje czasem też były przeszkodą.
Rolą terapeuty było POKONAĆ te przeszkody i ZMOTYWOWAĆ dziecko i jego otoczenie do pracy nad sobą. Terapeuta musiał być wspaniałym psychologiem , pedagogiem no i oczywiście terapeutą,żeby temu podołać.
Drugim ważnym elementem powodzenai terapii było oczywiście MOBILITY – Ruch w pełnym tego słowa znaczeniu, ale stosowany w miarę możliwości pacjenta- dziecka. Czasem trzeba było go dać trochę więcej i wymagać od dziecka więcej, czsem mniej, zależnie od stanu psychicznego, emocjonalnego i fizycznego dziecka i jego najbliższego współdziałającego otoczenia ( rodzina, opiekunowie, szkoła itp.)
To jak terapeuta stosuje ruch, uaktywnienie i ćwiczenia, zależał postęp dziecka w terapii i jego dalsza MOTYWACJA do kontynuowania ćwiczeń. Dziecko nie mogło być zmęczone ćwiczeniami, ale również musiało czasem chcieć zrobić ich więcej bo to je cieszyło. Było to bardzo trudne zadanie, szczególnie z dziećmi z poważnymi problemami psychoruchowymi ( Dziecięce Porażenie Mózgowe, Dystrofia Mięśniowa, cięższe urazy neurologiczne i genetyczne).
Mobility Motivational Therapy ( Terapia Zmotywowanego Ruchu) odniosła rewelacyjne efekty w Australii, kiedy to Ewa i Maciek na początku w Spastic Centre of South Australia, potem w James A Nelson School- Adelaide i na końcu we własnej klinice na Gold Coast- Queensland (PECC) wypracowali dzięki tej metodzie z dziećmi niewspółmierne osiągnięcia tak i w rozwoju ruchowym dzieci jak i ich rozwoju intelektualnym, poznawczym, emocjonalnym i społecznym.
Ta metoda jest stosowana najczęściej przez terapeutę prowadzącego program Do Szkoły Gotowi Start!
Przynosi ona najlepsze rezultaty w pracy z dziećmi.