Metoda Petó

Autorzy programu Do Szkoły Gotowi Start! bardzo cenili sobię tą metodę w pracy z dziećmi z Mózgowym Porażeniem Dziecięcym, jak i również z cięższymi przypadkami neurologiczno- ortopedycznymi. Wykorzystujemy tą metodę w rehabilitacji dzieci w Krakowie.

Pracując w Spastic Centre w South Australia odnieśli fenomenalne rezultaty w pracy z grupą 12 dzieci, z poważnymi zespołami chorobowymi typu neurologicznego, genetycznego jak i ortopedycznego.

Zaprezentowali tą metodę w Instytucie Pediatrii i Rehabilitacji w Prokocimiu w 1991 roku jak równiez w najważniejszych ośrodkach terapii dziecięcej w Południowej Australii        - Spactic Centre of South Australia, James A. Nelson School Adelaide, Piddington Centre of South Australia.

Według Dr. Petó usprawnianie ruchowe dzieci z porażeniem mózgowym należy zawsze łączyć z intensywnym oddziaływaniem psychopedagogicznym i opanowaniem wiadomości psychomotorycznych (poznanie swojego ciała i jego możliwości).

Petó za najważniejszy cel terapii uznał poprawę stanu funkcjonalnego i osiągnięcie przez swoich pacjentów pełnej sprawności rozumianej jako zdolność do aktywnego udziału w życiu społecznym.

Aby osiągnąć tą zdolność dziecko musi być „zmotywowane” do działania. To dało podwaliny do stworzenia autorskiej metody Mobilty Motivational Therapy autorstwa E. Rusin i M. Rusin.

Do terapi metodą Petó kwalifikowano dzieci z wszystkimi postaciami zaburzeń ruchowych pochodzenia  ośrodkowego. Jedynym warunkiem koniecznym do rozpoczęcia terapii była zdolność pacjenta do nawiązania kontaktu z otoczeniem.

W opracowaniu swojej metody Petó wykorzystał hipotezy sformułowane przez Hipokratesa, który uważał, że wszystkie funkcje organizmu są ze sobą zintegrowane (równowaga wewnętrzna), a w przypadku jakichkolwiek zaburzeń równowagi automatycznie są uruchamiane mechanizmy kompensacyjne. Ważna jest tutaj także aktywność własna dziecka, a praca w grupie daje zawsze lepsze rezultaty i efekty.

 

Do najważniejszych cech tej metody zaliczamy:
  • połączenie w całość  wszystkich elementów usprawniania (kinezyterapia zajęciowa, zajęcia doskonalenia mowy, nauka szkolna)
  • organizowanie zajęć zespołowych (w  grupie nabywane umiejętności zostają dłużej w odwzorowaniu neuro-ruchowym)
  • prowadzenie zajęć przez jedną (i tą samą) osobę
  • wykorzystanie specjalistycznego sprzętu (specjalnie zaprojektowanych ławeczek, krzesełek, drabinek i łóżeczek do ćwiczeń)